تفاوت ۴G و LTE چیست؟

اگر در اینترنت به دنبال کسب اطلاعات برای خرید یک موبایل جدید هستید، حتماً تا به حال با عبارت‌های مخفف زیادی مثل CDMA، GSM، LTE و WiMax روبرو شده‌اید، مخفف‌هایی که تمامی ندارند. اما بهتر است در مقایسه‌ی این شبکه‌ها فقط به تفاوت‌هایی توجه کنید که به طور مستقیم بر روی شما اثر می‌گذارند. مثلاً در کلمه‌ی ۴G باید بدانید که حرف G به جای کلمه‌ی Generation یا نسل قرار گرفته، چون ۴G چهارمین نسل فناوری داده‌ی موبایل است. این کلمه توسط بخش رادیویی اتحادیه‌ی بین‌المللی مخابرات (ITU-R) تعیین شده است. LTE نیز از عبارت Long Term Evolution گرفته شده که به معنای فناوری تکامل بلندمدت می‌باشد و به طور کلی برای هم‌پا شدن با افزایش تقاضا به ایده‌ی بهبود سرعت پهنای باند بی‌سیم اتلاق می‌شود.

۳G چیست؟

شبکه‌های ۳G با هدف جایگزین کردن سیستم ۲G آمدند. سیستم ۲G یک پروتکل شبکه بود که فقط امکان استفاده از قابلیت‌های پایه‌ای چیزی را که ما اکنون آن را کاربری تلفن‌های هوشمند می‌نامیم فراهم می‌کرد. اکثر شبکه‌های ۲G قادر به برقراری تماس تلفنی، ارسال و دریافت پیام‌های متنی ساده و جابجا کردن مقدار کمی اطلاعات از طریق پروتکلی موسوم به MMS بودند. با معرفی ارتباطات ۳G، بسیاری از قالب‌های بزرگ‌تر داده از جمله صفحات HTML استاندارد، ویدیوها و موسیقی، بیشتر از قبل در دسترس قرار گرفتند. البته سرعت هنوز خیلی کند بود و لازم بود تا اکثر صفحات و داده‌ها به طور خاص برای این نوع از اتصالات کند، قالب‌بندی شده باشند. پروتکل جدید در مقایسه با استانداردهای ۲G سریع بود، ولی هنوز برای جایگزین شدن با اینترنت ADSL خانگی مناسب به نظر نمی‌آمد.

۴G چیست؟

در ماه مارس سال ۲۰۰۸، ITU-R با تعیین مجموعه‌ای از استانداردها برای ارتباطات ۴G، از همه‌ی سرویس‌دهندگان خواست تا به سرعت خود را با استانداردهای ارتباطی و سرعتی این فناوری هماهنگ کنند. برای کاربری تبلت و موبایل، حداقل سرعت ارتباط باید ۱۰۰ مگابیت بر ثانیه، و در موقعیت‌های ثابت مثل هات‌اسپات‌های موبایل این سرعت باید حداقل ۱ گیگابیت بر ثانیه می‌بود.

تصویر ۱

زمانی که این استانداردها معرفی شد، چنین سرعت‌هایی تا به حال در دنیای واقعی به گوش کسی نرسیده بود، چون این مقدار به عنوان هدفی برای پروژه‌های آینده‌نگرانه‌ی توسعه‌دهندگان فناوری بود و پرش بزرگی نسبت به فناوری فعلی به حساب می‌آمد. با گذشت زمان، این روش ارتباطی جدید نه تنها راه خود را به درون محصولات باز کرد، بلکه شبکه‌های ۳G که قبلاً استفاده می‌شد هم آن قدر پیشرفت کرد که اکنون می‌توان آن را به عنوان یک ۴G در نظر گرفت.

LTE چیست؟

LTE در مقایسه با ۴G یک فناوری کامل و مستقل به حساب نمی‌آید، چون این سیستم با هدف دستیابی به سرعت ۴G طراحی شد. امروزه در اکثر مواقعی که گوشی شما علامت ۴G را نشان می‌دهد، در حقیقت چنین چیزی واقعیت ندارد. هنگامی که ITU-R برای اولین بار حداقل سرعت ۴G را مشخص کرد، علی‌رغم پولی که شرکت‌ها برای رسیدن به این سرعت صرف کردند این مقدار کمی دست نیافتنی بود. سازمان رگولاتوری در پاسخ به این مشکل تصمیم گرفت که اگر LTE بتواند بهبودهای قابل توجهی نسبت به فناوری ۳G داشته باشد آن را به عنوان ۴G علامت‌گذاری کند.

با این تصمیم، شبکه‌ها بلافاصله شروع به تبلیغ سرویس‌های خود با عنوان ۴G LTE کردند؛ با استفاده از این روش بازاریابی توانستند بدون این که بتوانند استاندارد حقیقی ۴G را رعایت کنند، مدعی پشتیبانی از نسل بعدی ارتباطات باشند. این قضیه مثل این است که ایالات متحده ادعا کند که بر روی سطح ماه فرود آمده است چون فضاپیمای آن‌ها که حالا از فضاپیمای قبلی بهتر شده توانسته تا نزدیکی ماه پیش برود. البته این روش خیلی هم حیله‌گرانه نیست، چون علی‌رغم ناپایداری سرعت در مناطق و شبکه‌های مختلف، تفاوت بین ۳G و ۴G به راحتی قابل تشخیص است.

iapplecenter

حالا بگذارید با ذکر LTE-A کمی بحث را پیچیده‌تر کنیم. این عبارت مخفف کلمات Long Term Evolution Advanced و به معنای فناوری تکامل بلندمدت پیشرفته است که ما را یک قدم به فناوری ۴G واقعی نزدیک‌تر می‌کند. این فناوری سرعت بیشتر و پایداری بهتری نسبت به LTE معمولی دارد. این تکنولوژی همچنین به صورت وارونه هم سازگار است و می‌تواند با ترکیبی از کانال‌ها کار کند، پس به جای وصل شدن به قوی‌ترین سیگنال موجود، می‌توانید به طور همزمان از چندین منبع مختلف، داده دریافت کنید.

سرعت

حالا سوال واقعی این است که آیا تفاوتی بین شبکه‌های ۴G و LTE حس می‌کنید؟ اگر در حال استفاده از فناوری LTE باشید، آیا سرعت دانلود شما بالاتر خواهد بود؟ احتمالاً نه، مگر این که در شهرهای اصلی باشید. با وجود این که تفاوت بین شبکه‌های ۳G و شبکه‌های ۴G یا LTE کاملاً مشهود است، اما سرعت آپلود و دانلود در بسیاری از شبکه‌های ۴G و «۴G واقعی» تقریباً یکسان است. معرفی فناوری LTE-A زمینه‌ساز ایجاد تغییر بود، ولی شاید تجربه‌ی شما متفاوت باشد. LTE-A در حال حاضر سریع‌ترین ارتباط موجود در میان شبکه‌های بی‌سیم است.

منابع مورد نیاز

ایجاد ارتباط ۴G به دو چیز نیاز دارد. اول شبکه‌ای که بتواند از سرعت‌های لازم پشتیبانی کند، و دوم دستگاهی که قادر به وصل شدن به چنین شبکه‌ای باشد و امکان دانلود با چنین سرعتی را داشته باشد. اگر موبایلی از ارتباط ۴G LTE پشتیبانی کند، به این معنا نیست که هر سرعتی بخواهید می‌توانید دریافت کنید. در مثالی مشابه می‌توان گفت که داشتن یک اتومبیل با امکان حرکت تا سرعت ۲۶۰ کیلومتر در ساعت به معنای این نیست که می‌توانید در یک اتوبان معمولی با چنین سرعتی حرکت کنید.

تصویر ۲

اپراتورها قبل از این که واقعاً قادر به ارائه‌ی سرعت  LTEباشند، موبایل‌هایی می‌فروختند که قابلیت دستیابی به سرعت دلخواه آن‌ها را داشت، تا این که آن‌ها آرام آرام شروع به آزمایش این سرویس در منطقه‌های کوچک کردند. سرویس LTE اکنون تقریباً گستردگی خوبی دارد، اما اگر در شهرهای بزرگ زندگی نمی‌کنید، ابتدا ببینید که آیا LTE در شهر شما پشتیبانی می‌شود یا نه. سپس با توجه به وجود یا عدم وجود این سرویس و همچنین برآورد هزینه‌هایی که تهیه‌ی بسته‌های LTE بر روی دستتان می‌گذارد می‌توانید تصمیم بگیرید که موبایلی با پشتیبانی از ۴G بگیرید یا پول‌هایتان را نگه دارید و یک موبایل قدیمی‌تر خریداری کنید.

چه چیزی در انتظار ماست؟

اپراتورها مدتی است که آزمایش نسل پنجم ارتباطات موبایل یا همان ۵G را شروع کرده‌اند، ولی هنوز کارهای زیادی باقی مانده است. تا این لحظه توافقی بر سر یک استاندارد واحد صورت نگرفته و به نظر نمی‌رسد که حداقل تا سال ۲۰۲۰ رخ ۵G را ببینیم. البته با در نظر گرفتن اتفاقاتی که برای ۴G پیش آمد باید چندین سال بیشتر از این تاریخ منتظر بمانیم تا این نسل هم به گستردگی جهانی برسد.